ความเป็นแม่ในโลกของเกม

บทบาทของผู้ให้กำเนิดที่ไม่ค่อยถูกพูดถึง

ในขณะที่เรากำลังเตรียมตัวเข้าสู่ช่วงเวลาที่คอยเตือนให้ตระหนักถึงความสำคัญของผู้ให้กำเนิดที่คลอดเราออกมา หลายคนเกิดคำถามขึ้นหรือมองหาว่าทำไมความเป็นแม่จึงไม่ค่อยเป็นที่พูดถึงเท่าที่ควรในโลกของการเล่นแต่หากเรามามองดูดีๆแล้ว บทบาทของความเป็นแม่อาจไม่ได้อยู่ในรูปแบบตรงตัวเสมอไปแต่อาจมาในรูปแบบของผู้ให้กำเนิด

Call of Duty: Ghosts (2013)

โดยส่วนใหญ่แล้วเกม Action มักจะไม่ค่อยนำเสนอความเป็นแม่-ลูกเท่าไรนัก เกมอย่าง Call of Duty: Ghost ก็เป็นตัวอย่างให้เห็นถึงการตัดขาดจากโลกของผู้หญิง ที่นำเสนอเรื่องราวของพ่อ-ลูก พี่-น้อง ในภาวะสงครามและการพุ่งรบ และเน้นย้ำพื้นที่ของความเป็นชายที่มาควบคู่กับ “ความรุนแรง” บทบาทของแม่-ลูกจึงถูกตัดขาดเพื่อให้อยู่ห่างไกลจากความรุนแรง แม้ในส่วนของ Tomb Raider หรือว่า Mass Effect เองที่กำหนดให้ผู้หญิงมีบทบาทว่าเป็นได้ไม่ต่างกัน ก็เป็นบทบาทของผู้หญิงที่อาจถูกมองได้ว่าเป็นบทบาทที่อยู่ในกรอบของผู้ชาย แต่หากจะบอกว่าความเป็นผู้หญิงนั้นเหมาะสมกับอะไรก็คงจะเป็นเรื่องต่างคนต่างมุมมอง

Tomb Raider (2013)

เมื่อพื้นที่ของผู้หญิงมีน้อยนิด การต่อสู้ในเกม Action จึงไม่ใช่การต่อสู้ในแบบ “สู้เพื่อแม่” โดยตรง แต่จะมีการนำเสนอถึงการบรรลุเป้าหมาย เพื่อผู้ให้กำเนิดแทน ผู้ให้กำเนิดที่ไม่ได้หมายความตามตรงหรือผู้ให้กำเนิดตัวเอก แต่เป็นผู้ให้กำเนิดสังกัด หน่วย หรือกองทัพ เพราะพันธกิจของกองทัพก็คงไม่มีอะไรมากไปกว่าการสู้รบเพื่อมาตุภูมิ หรือแผ่นดินแม่ (Motherland) กองทัพอย่าง Space Marines จากเฟรนไชส์ Warhammer 40,000 ก็เป็นตัวอย่างให้เห็นถึงการสู้รบเพื่อผู้ให้กำเนิดที่เป็นองค์จักรพรรดิ ที่แสดงออกชัดเจนจากเสียงโห่ร้องในสนามรบว่า “For The Emperror”

Warhammer 40,000: Dawn of War 2 (2009)

ผู้ให้กำเนิดจึงมีลักษณะไม่ต่างไปจาก “แม่” และอาจเป็นหนึ่งในสิ่งที่ยึดเหนี่ยวจิตใจ แต่หากไม่มีผู้ให้ยึดเหนี่ยวโดยตรง ก็อาจถูกนำเสนอในสิ่งที่ใกล้เคียง อย่างที่ Bruce Wayne จากซีรีย์ Arkham ผู้กำพร้าบุพการีใช้วิธีปกป้องชาวเมืองจากอาชญากร เพื่อไม่ให้พ่อแม่ของคนอื่นถูกพรากไปเหมือนอย่างของตน การดูแลเมือง Gotham จึงเป็นสิ่งที่ใกล้เคียงที่สุดการทำเพื่อผู้ให้กำเนิด เพราะอย่างน้อยที่สุดก็เป็นที่ซุกหัวนอนของตน

Arkham Knight (2014)

คงเป็นเรื่องยากที่จะมองหาบทบาทของผู้เป็นแม่ที่เด่นชัดในโลกของวีดีโอเกมที่ชัดเจน แม้แต่เกมอมตะทุกเพศทุกวัยอย่าง Pokemon ก็ไม่ได้เห็นบทบาทของแม่ตัวเอกมากไปกว่าช่วงเริ่มเกมแต่บทบาทอื่นๆที่ใกล้เคียงก็ยังมีให้เห็นได้ไม่ขาดสายดังที่กล่าวไปข้างต้น แม้ความเป็นแม่-ลูกจะไม่ได้มาบรรจบกันกับการเล่นได้ตรง แต่อย่างน้อยก็อาจมองได้ในแง่ที่ไม่ต้องการเข้ามายุ่มย่ามและปล่อยให้โลกนี้ได้ปลอดปล่อยจินตนาการได้อย่างไม่ตะขิดตะขวงใจ