เมื่อยุคสมัยที่การบริการถูกวัดค่าเป็นตัวเงิน สินค้าจึงถูกจัดสรรทรัพยากรอย่างมีประสิทธิภาพเพื่อประโยชน์สูงสุดรวมถึงสื่อเกมและเนื้อหาเสริม มาดูกันว่า DLC แท้จริงแล้วเลวร้ายแค่ไหน และคุณทำอะไรได้บ้างหรือไม่
DLC = เอาเปรียบผู้บริโภค…จริงหรือ ?
Downloadable Content กับยุคสมัยที่เปลี่ยนไป
ถ้าหากย้อนกลับไปเมื่อยุคสักสิบปีก่อน การมาถึงของ Downloadable Content หรือเนื้อหาเสริมของตัวเกมนั้นยังคงเป็นอะไรที่ใหม่มาก การที่ผู้เล่นจะทำการควักเงินที่หามาได้เพื่อนำไปซื้อสิ่งเหล่านี้นั้น ทางผู้พัฒนาจะต้องการันตีได้ว่าเงินที่ผู้บริโภคจะมอบให้นั้นต้องแลกมาด้วยเนื้อหาของเกมที่คุ้มค่า ในอดีตการหากินของค่ายเกมจึงออกมาในลักษณะของภาคเสริมที่มีเนื้อหายาว 3-5 ชั่วโมง
วันเวลาผ่านไป DLC ได้แปรเปลี่ยนจากการเพิ่มเนื้อหายาว 3-5 ชั่วโมงเป็นอะไรก็ตามที่ดูเล็กน้อยกว่านั้นเช่น ลายปืนแบบพิเศษที่ไม่มีให้ปลดล็อคภายในเกม จำนวนค่าประสบการณ์มหาศาลที่ทำให้คุณไม่ต้องเสียเวลาเล่นนับสิบชั่วโมงเพื่อปลดล็อค หรืออะไรเล็กๆน้อยๆแบบนี้ ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่ทุกเกมก็ตามที่จะปรับเปลี่ยนโมเดลการสร้างรายได้ให้เป็นแบบนี้อย่างสมบูรณ์ แต่ก็ถือได้ว่าเป็นเรื่องธรรมดาไปเสียแล้วในยุคนี้หากใครก็ตามอยากจะเดินในทางนั้น
เป็นธรรมเนียมไปแล้วกับการ”จ่ายมากกว่าให้ได้มากกว่า”ของเกม Call of Duty
DLC เป็นการเอาเปรียบผู้บริโภคหรือไม่ ?
การออกวางจำหน่ายของตัวเกมและการประกาศรายละเอียด DLC ล่วงหน้าชนิดที่ว่ากล่องยังไม่ได้สั่ง เนื้อหายังไม่ทันเสร็จคือสัญญาณของการเปลี่ยนจากยุค “เสียเงินในสิ่งที่คุ้มค่า” ไปสู่ช่วงเวลาของ “จ่ายเงินได้มากเท่าที่คุณต้องการ”
การเข็นขบวน DLC จำนวนมากออกมาวางขายในปัจจุบันจึงไม่ใช่เรื่องของการดึงเนื้อหาบางส่วนที่ควรอยู่ในเกมตัดทอนออกมาวางจำหน่าย แต่เป็นการเขียนตาเติมปากให้กับตัวเกมได้มากเท่าที่ผู้เล่นคนหนึ่งจะยินยอมพร้อมจ่าย เราต้องไม่ลืมว่าในโลกนี้ยังมีวัยรุ่นจำนวนมากที่พร้อมจะจ่ายเงินจำนวนหลายหมื่นเพื่อแลกกับลายปืนที่ไม่เหมือนใครซึ่งถึงแม้ว่าจำนวนประชากรกลุ่มดังกล่าวอาจจะมีไม่ถึงครึ่งแต่กำลังซื้อ(purchasing power)อาจจะมากกว่านับหลายเท่าก็เป็นได้
หากถามว่า DLC เป็นการเอาเปรียบผู้บริโภคหรือไม่ ผมเชื่อว่าการจัดจำหน่าย DLC ประเภทด่านใหม่หรือลายปืนพิเศษอาจไม่จัดอยู่ในกลุ่มของการเอาเปรียบ แต่เป็นการเปลี่ยนแปลงตามกลไกตลาด
การที่ค่ายเกมมองเห็นถึงโอกาสการสร้างผลกำไรให้มากขึ้นจากศรัทธา , ความชื่นชอบและกำลังทรัพย์ของฐานลูกค้าตัวเองจึงไม่ใช่เรื่องผิดอะไรที่จะทำ หากว่ามันเป็นการตอบสนองลูกค้ากลุ่มหนึ่งโดยไม่ส่งผลกระทบทางตรงต่อลูกค้าอีกกลุ่มหนึ่ง ต่างไปจากการขายไอเท็มชนิดพิเศษที่ส่งผลกระทบกับตัวเกมและผู้เล่นคนอื่นเช่น ปืนชนิดพิเศษที่มีพลังทำลายล้างเหนือกว่าอย่างเห็นได้ชัด หรือการสวมใส่เสื้อผ้าชนิดพิเศษที่จะเพิ่มพลังชีวิตให้เหนือผู้เล่นปกติ ตัวอย่างเหล่านี้อาจนับได้ว่าเป็นการเอาเปรียบผู้บริโภคกลุ่มหนึ่งซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องผิดแต่อย่างใดหากมีการระบุไว้ในข้อตกลงก่อนทำการเข้าเล่นของผู้เล่นทุกคน
ผู้เล่นมีทางเลือกเสมอ
ผู้เล่นอย่างเราทำอะไรได้บ้าง ?
แน่นอนว่าเรื่องพวกนี้ขึ้นตรงต่ออุปสงค์-อุปทานอย่างแท้จริง
ทำไมเราจึงยังมีเกมที่รีบสร้างออกมาทั้งที่ยังเหมือนงานไม่เสร็จ ? เพราะเรามีผู้เล่นที่ศรัทธาโดยการสั่งจองสินค้าล่วงหน้าโดยไม่รอฟังผลวิจารณ์ไงล่ะ
เช่นเดียวกันครับ ทำไมเราจึงยังมีค่ายเกมที่ออกวางจำหน่าย DLC อันแสนงี่เง่าและโหลยโท่ยในราคาร้อยกว่าบาทกันนั่นก็เพราะยังมีกลุ่มผู้เล่นคนอื่นพร้อมใจจะซื้ออยู่และเสียงด่าก็ยังกระซิบกระซาบเบายิ่งกว่าลมตดเมื่อเงี่ยหูฟังจากหอคอยงาช้างของผู้ประกอบการนั่นเอง
สิ่งหนึ่งที่เราทำได้คือการเลือกให้กับตัวเองนั่นแหละครับ ตราบใดที่เรายังก่นด่าสาปส่งผู้ประกอบการที่ป้อนสินค้าด้อยคุณภาพสู่ตลาด แต่เราก็ยังอุดหนุนมันไม่ขาดราวกับเป็นน้ำจืดที่ต้องประทังชีวิต นั่นก็เป็นการยากที่โมเดลการเพิ่มผลประกอบการแบบใหม่อย่าง DLC ที่เห็นในปัจจุบันจะจางหายไป ร่วมลงมือทำกันตั้งแต่วันนี้ครับก่อนที่จะมีคนมาชี้หน้าด่าว่าเราปากว่าตาขยิบในวันที่ตลาดมันถูก transform ไปอย่างสิ้นเชิงจนไม่อาจย้อนกลับได้อย่างเช่นในอดีตครับ
