โจรปล้นใจหาญกล้าต่อกรกับรีวิวเกมสยองแห่งปี ผลจะเป็นไง ไปดู…
Outlast : หลอนทะลุขีดนรก
*คำเตือน* รีวิวชิ้นนี้อุดมไปด้วยคำหยาบและตลกฝืดแถมสปอยล์แบบไม่อายฟ้าดิน ผิดวิสัยของผู้รีวิวแต่เก่าโดยสิ้นเชิง โปรดใช้จักรยานในการอ่าน
ผมขอสารภาพต่อหน้าทุกท่านผ่านทางตัวอักษรตรงนี้ก่อนที่จะเข้าสู่เนื้อหาของรีวิวชิ้นนี้ครับ ชีวิตนี้ผมกลัวอยู่สองอย่าง
หนึ่งคืองู ไม่ถูกโรคกับแม่งอย่างแรง เจอหน้าทีไร พันธุ์ห่าอะไร มีพิษหรือไม่มีกูกลัวหมดครับ
สองคือผี หรืออะไรก็ตามที่แม่งหลอนๆ ยิ่งไอ้เหี้ยที่จะเอาชีวิตกูด้วยเนี่ย ขึ้นสมองเลยสัส
อย่างแรกยังเจออยู่บ้างแถวบ้าน เพราะเวลาฝนตกงูมันก็ชอบเลื้อยขึ้นมาจากรู เจอทีก็ตกใจที กลัวโดนแม่งกัด อย่างหลังนี่ชีวิตนี้ไม่เคยเจอจังๆ นับว่าเป็นโชคอย่างนึง
หรือถ้าลองมาคิดดูดีๆ ผมอาจจะกลัวตายก็ได้มั้ง…
หลายท่านอาจจะแค่นเสียงดูถูกผม เฮอะ โจรปล้นใจ หน้าถ่อยต่อยแน่นอน อย่างมึงนี่นะกลัวงูกลัวผี ตลกสัสๆ 555+
แหม่ พวกเอ็งลองเฉียดตายหรือเห็นคนตายต่อหน้าดูสักทีดิครับ แล้วจะรู้ว่าของแบบนี้ล้อเล่นไม่ได้นาเหวย
แม้เหตุการณ์ในรูปจะไม่ใช่ผม แต่ผมก็เคยเฉียดตายจากอะไรแบบนี้มาแล้วนะจ๊ะ
นอกเรื่องนานไปละ มาเข้าสู่เนื้อหารีวิวกันดีกว่า(จริงๆคืออู้ เนื้อที่จะได้เยอะๆยาวๆ เลวจริมๆ) Outlast เป็นเกม Survival Horror พันธุ์แท้ที่คุณต้องเอาตัวรอดจากความสยองสุดระทึกที่ถาโถมเข้ามาหาคุณ และที่สำคัญที่สุดคือ คุณเอาคืนแม่งไม่ได้ด้วย ต้องจำยอมโดนต่อยตีทุบตุ๊บตั่บ แล้วหนีต่อ ฮ่าๆๆ อยากรู้ใช่ไหมล่ะว่าเกมจริงๆทั้งหมดเป็นยังไง ตามผมมาครับ ผมจะเล่าให้ฟังเอง
ยินดีต้อนรับสู่ Mount Massive Asylum นรกกำลังรอให้ความสำราญแก่คุณอยู่
อย่างที่ผมเรียนให้ทราบไปในตอนแรก ว่าคุณจะไม่สามารถโต้ตอบหรือโจมตีกลับไปได้เลย นั้นก็เพราะคุณจะได้รับบทเป็นนักข่าวหนุ่ม(หรือแก่ก็ไม่ทราบ เล่นมาทั้งเกมไม่เห็นหน้าซะที) นาม Miles Upshur ที่เข้ามาสืบหาความจริงเกี่ยวกับการทดลองที่ผิดกฎหมายในโรงพยาบาทประสาทที่ชื่อว่า Mount Massive Asylum ซึ่งบริหารโดยองค์กร Murkoff ที่บังหน้าด้วยการเป็นองค์กรการกุศล แต่กลับรับรายได้จากการทำผิดกฎหมาย เราจึงต้องมาที่นี้เพื่อสืบหาความจริง
และเขาก็ต้องเจอกับเรื่องที่สยองและเสี่ยงตายที่สุดในชีวิตอย่างไม่รู้ตัว…
โอเค พลอตเรื่องนี่บ่องตงเลยครัฟว่าแม่งธรรมดามากกกก เป็นพลอตดาดๆที่คุณหาดูได้จากหนังสยองขวัญเกรดบีทั่วๆไปที่มีอยู่เกลื่อนแผง(แล้วผมก็ไม่กล้าซื้อมาดูเพราะกลัว ฮือออ) แต่ถึงแม้พลอตและแนวคิดมันจะธรรมดามาก แต่เกมการเล่นและการนำเสนอในเกมช่างประสบความสำเร็จเป็นอย่างมาก
ฝาก..ลูกเมียข้าด้วย เอื้อออ(ตายแบบพันธมิตรพากย์)
ทำไม? หลายๆค่ายคงจะลืมไปแล้วว่าเกมสยองขวัญที่ดีนั้นเป็นอย่างไร พะหน้ามาเต็มที่เลยครับว่า “เกมสยองขวัญที่ต้องเอาตัวรอดในสถานการณ์คับขัน” โอวววว อ่านแล้วน่าตื่นเต้ลจริมๆ
แต่สิ่งที่คุณได้รับ กลับเป็นเกมที่ตัวเอกมาพร้อมอาวุธครบมือ ระบบนำทางอันสุดแสนจะทันสมัย จากการเอาตัวรอดกลายมาเป็นการรังแกภูติผีในเกมแทน นี่มันอัลไลลลลล
และโดยที่ไม่ต้องย้ำอีกเป็นรอบที่สาม คุณต้องหาทางหนีออกจากที่นี้ไปด้วย หาข้อมูลขุดคุ้ยความจริงที่เกิดขึ้นในที่แห่งนี้ไปด้วย และต้องไม่ตายด้วย
นี่สิ Survival Horror ของจริงที่หายไปนาน (อะไรนะ? Amnesia เหรอ? ไม่เคยเล่นอ่า~~ (;*´Д`)ﾉ )
ความมืดคือเพื่อน ซอกหลืบคือบ้าน กล้องมองคือสหาย
พูดถึงแต่เรื่องหนีๆไม่ได้พูดถึงพวกศัตรูในเกมเลย สิ่งที่คุณต้องเจอส่วนใหญ่คือพวกคนไข้โรคจิตในโรงพยาบาลที่เต็มไปด้วยบาดแผลทั้งทางร่างกายและจิตใจ( Unreal Engine ฉายแสงโดดเด่นด้วยรายละเอียดบนตัวละครที่ครบถ้วนแสดงความวิปริตติสต์แตกได้อย่างดีมาก) และไอ้เจ้าพวกนี้ก็สติไม่ค่อยอยู่กับร่องกับรอยเท่าไหร่ บทจะหยิบไม้มาฟาดเราเมื่อไหร่ก็ไม่อาจรู้ได้ หรือบางครั้งมันก็ปล่อยให้คุณเดินผ่านไปแบบชิวๆโดยที่ไม่ทำอะไร และทุกครั้งที่โหลดเซฟขึ้นมาใหม่ Pattern ของพวกมันก็เปลี่ยนไปอีก เอาแน่เอานอนไม่ได้ ใครที่ใจแข็งพอจะเล่นรอบสองน่าจะบันเทิงกับความไม่แน่นอนตรงจุดนี้เป็นอย่างดีทีเดียว
มัน : จ๊ะเอ๋ ตะเอง
กรู : !@@#!@#
ลูกเล่นสำคัญของเกมและเป็นอุปกรณ์หลักในการเอาตัวรอดของเราก็คือเจ้ากล้องวิดิโอคู่ใจที่คุณต้องถือมันไปตลอดทั้งเกม มันสามารถบันทึกทุกอย่างที่ถ่ายไว้ได้โดยไม่กลัวแบตหมดหรือเมมเต็ม แต่แบตจะลดไวเหมือนปอปหิวโซถ้าเปิดระบบมองกลางคืน(กล้องอะไรวะเนี่ย อยากได้ไว้ใช้เองสักตัว) และไอ้โรงบาลบ้านี้มันมืดมากกกก ทำให้คุณต้องบังคับเปิดระบบนี้แทบจะตลอดเวลา แต่ไม่ต้องห่วงว่าแบตจะหมด โรงพยาบาลแห่งนี้เกลื่อนไปด้วยถ่านไฟฉายขนาดพอดีกับกล้องของคุณ ไม่ต้องห่วงแบตจะหมดง่ายๆ
ไม่ได้หาหมอฟันมากี่ปีละลูก?
ที่ซ่อนในเกมก็มีความสำคัญไม่แพ้กัน อย่าคิดว่าแค่วิ่งๆโดดๆ มันจะทำให้คุณหนีรอดไปได้ คนบ้าพวกนี้แม้จะป่วยจิตแต่ร่างกายฟิตปั๋งแถมวิ่งเร็วเหมือนอูเซน โบลท์ จริงอยู่ที่คุณโดนทุบแค่ตุ๊บสองตุ๊บอาจจะไม่ตาย แต่ถ้าโดนติดๆกันแล้วหนีไม่ทันทีโหลดเกมใหม่ลูกเดียว ดังนั้นแล้วที่ซ่อนต่างๆในเกมจึงจำเป็นมาก ทั้งตู้ล็อกเกอร์หรือใต้เตียงและความมืด และซอกหลืบที่สามารถแทรกตัวเข้าไปได้ เหล่านี้คือทางหนีชั้นดีที่ช่วยให้คุณรอดได้อย่างดี(ยกเว้นจะซวย โดนหาเจอจ๊ะเอ๋หรือโดนลากออกมาจากซอกซะก่อน)
เดินเรื่องดี ตื่นเต้นตกใจไปทั้งเกม
การไต่ลำดับความกดดันและสยองขวัญในเกมนี้ทำได้ดีมากและสร้างบรรยากาศสิ้นหวังได้เป็นอย่างดี เชื่อไหมครับว่าทุกครั้งที่ Objective เด้งขึ้นมาว่าต้องไปกดไอ้ปุ่มนู้นสองอัน ไปหาไอ้นั้นสามอัน ผมนี่งิดเลยว่ะคุณ เพราะแม่งแบบต้องเข้าห้องมืดๆ ได้ยินแต่เพลงหลอนๆพร้อมหัวใจของอีตา Miles ที่เต้นตูมตามไปตลอดทางพร้อมเสียงหอบเหนื่อย(วิ่งสิบก้าวหอบทีนึง เอากะมันดิ) จะปิดเสียงก็ไม่ได้เพราะเดี๋ยวไม่ได้ยินไอ้พวกตัวประหลาดเดินมาเฉาะหัว
หากูไม่เจอร๊อกก หึๆๆๆ(วินาทีต่อมา โดนดึงออกมาจากตู้ ฮืออ)
ยิ่งฉากนึงที่ทำผมประสาทเสียมากกกก ก็คือฉากที่ต้องมาหาฟิวส์มาเปิดแผงประตูเล็กเพื่อหยิบกุญแจ หลังจากฝ่าห้องมืดแคบจนหาเจอครบสามอันผมก็เอามาเปิดประตูได้ปุ๊บ ไอ้กุญแจเจ้ากรรมมันก็ร่วงตุ๊บหล่นไปอยู่ชั้นล่างที่ต้องฝ่าดงทีนและความมืดไปอีก ผมเผลอหลุดสบถออกมาอย่างดังด้วยความร้าวรานว่า “ซัซ!!!!” ก่อนที่จะฝ่าความมืดพร้อมกับโหลดเซฟใหม่อีกสี่รอบเพื่อเก็บมัน ความรู้สึกของผมในตอนนั้นไม่ต่างจากเด็กที่ได้อมยิ้มมากำลังจะกินแล้วโดนผู้ใหญ่ใจร้ายแย่งมันไปจากมือแล้วปาลงกองขี้หมายังไงยังงั้นทีเดียว ฮืออ
หลวงพี่ครับ.. คือ หลวงพี่ไม่ได้แปรงฟันมากี่ปีแล้วครับ เหม็นมาก
หลอนแทบอ้วก ต้องพักเหนื่อยกันหน่อย
หลังจากเล่นๆหยุดๆจนจบเกม ผมก็พบว่าเกมแม่งสั้นกว่าที่คิด โดยอยู่ที่ประมาณ7-8ชั่วโมงต่อรอบเท่านั้น(ถ้ายิงตรงแบบสปีดรัน ผมว่าไม่เกิน3ชั่วโมงอ่ะ) แถมเกมยังไม่มีระบบนำทาง(ซึ่งรู้ว่าจงใจไม่ใส่มา แสรด) หลายครั้งที่ผมต้องมาหัวเสียเพราะหาของไม่เจอแถมยังไม่ไอ้บ้าไล่ฆ่ามาจากด้านหลัง และต้องมาตายอย่างไม่จำเป็นทั้งๆที่ควรจะมีไฮไลท์อะไรบางอย่างบอกว่าขาดของกี่ชิ้น ปิดอะไรไปกี่อย่าง จะได้ไม่ต้องมาตายอย่างเปล่าประโยชน์บ่อยๆ โอเค มันอาจจะดีที่เกมตัดไอ้ระบบช่วยเหลือออกไปเพื่อเพิ่มอรรถรส แต่ขอหน่อยเหอะ บอกหน่อยว่าเก็บของไปกี่ชิ้นแล้วแค่นี้ได้ไหมมมม
รอดมาแล้ว จริงๆรึเปล่า?
ที่ผมเขียนรีวิวด้วยสำนวนตลกไก่กาแบบนี้ไม่ใช่อะไรหรอกครับ ที่จริงก็แค่อยากสลัดไอ้ที่เจอมาตลอดทั้งเกมให้ลืมๆไปสักหน่อย แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ค่อยช่วยเท่าไหร่ แถมดันจำไอ้ที่เล่นไปทั้งหมดได้ชัดเจนขนาดนี้ เกมเขาดีจริงๆว่ะคุณ
แต่กระนั้นแล้ว ขอเตือนคนขวัญอ่อนทั้งหลายว่า เกมนี้ไม่ค่อยเหมาะกับคุณเท่าไหร่เพราะคุณอาจจะตกใจจนความดันขึ้นหรือโรคหัวใจกำเริบได้ง่ายๆ แถมบรรยากาศตลอดทั้งเกมก็กดดันชวนให้ประสาทแดกเป็นอย่างมาก แต่ถ้าคุณคิดว่าแน่ ใจแข็งพอ เรื่องตกใจสยองๆนี่เบบี้ๆมาก ลองเกมนี้ดูครับ ไม่แน่ว่าคุณอาจจะโดนเพื่อนถ่ายคลิปไปประจานลง Youtube เพราะเล่นเกมนี้แล้วเผลอกรี๊ดสาวแตกออกมานะครับ อิอิอิ
ข้อดี
– สยองจนขวัญผวา สมกับเป็นเกม Survival Horror ของแท้
– ดำเนินเนื้อเรื่องและสร้างบรรยากาศหลอนๆได้เป็นอย่างดี
ข้อเสีย
– เกมสั้นมาก แถมฉากจบก็…(ไปเล่นเองเถอะ)
– ไม่มีแผนที่กับระบบนำทาง
– ไม่ยอมบอกความคืบหน้าที่ได้ทำไปแล้ว บางทีมัวแต่หนจนลืมว่าต้องไปทำอะไร
สรุป
ถ้าหากผมโดนทรมานให้ต้องเล่นเกมนี้หรือกรอกหูด้วยเพลงของพุธ เดชอุดม กูขอฟังเพลงไอ้พุธดีกว่า ฮืออออ
คะแนน 8/10
