มนุษย์มักกลัวในสิ่งที่ตนเองไม่รู้ กับกรณีทำอย่างไรถ้าผู้ใหญ่ไม่ชอบให้เล่นเกม
คุณมีสิ่งที่กลัวไหมครับ ?
ผู้เขียนเชื่อว่าบนโลกนี้มีอีกสารพัดสิ่งที่ทำให้ผู้อ่าน “กลัว” ด้วยเหตุผลง่าย ๆ ที่ไม่ต้องอธิบายให้ลึกซึ้ง แค่เพียงเพราะคุณไม่เข้าใจสิ่ง ๆ นั้น มนุษย์ยุคโบราณกลัวฟ้าผ่า เชื่อว่าเพราะเทพพิโรธมันจึงเกิดประกายแสงบนฟ้าและเสียงดังครึกโครม แต่ภายหลังศึกษาจนเข้าใจว่ามันคือปรากฏการณ์ธรรมชาติก็คลายความกลัวจากความไม่เข้าใจ กลายเป็นกลัวเพราะแค่มันอันตรายหากผ่าใส่ตัวเราแทน หรือเราอาจกลัวผีเพราะว่ามันลี้ลับ เราไม่เข้าใจ และเราไม่รู้อะไรเกี่ยวกับมันเลย ไม่ต่างกันมากนักหากจะเอามาเทียบกับกรณีที่ผู้ใหญ่ไม่ชอบให้เด็ก ๆ เล่นเกม นั้นเพราะเขาไม่รู้ และไม่รู้เขาจึงกลัวสิ่งที่เรียกว่า “เกม”
ผู้ใหญ่ในยุคนี้ที่เป็นรุ่นพ่อรุ่นแม่เราหลาย ๆ คนไม่ได้เติบโตมาท่ามกลางเทคโนโลยีที่ทันสมัยอะไรมากนัก ยิ่งพูดถึงเกมยิ่งเป็นเรื่องไกลตัว คงรู้จักเพียงผิวเผินเท่านั้น เมื่อเขาไม่เข้าใจก็เกรงว่ามันจะเป็นสิ่งที่ไม่ดีต่อลูกหลานของเขา ยิ่งสื่อเขียนข่าวเสี้ยมให้เกมเป็นตัวร้ายคอยทำลายเด็ก เช่น ทำให้เด็กหมกมุ่นไม่ตั้งใจเรียน, ทำให้ก้าวร้าวรุนแรง มีแต่ข้อมูลด้านลบต่าง ๆ นา ๆ พรั่งพรุออกมาให้ผู้ใหญ่เสพ และทำให้ท้ายที่สุดเข้าใจไปว่าเกมคือสิ่งที่ไม่ดี ไม่ควรให้เด็ก ๆ เล่น ซึ่งล้วนห้ามเพราะรัก เพราะเป็นห่วงลูก ๆ ของตนเป็นเหตุผลเบื้องหลังทั้งสิ้น
เมื่อห้ามด้วยเหตุผลของผู้ใหญ่ที่ไม่ได้รู้จักกับเกมอะไรมากนัก อย่างการห้ามเพราะกลัวเสียการเรียน หรือกลัวจะกลายเป็นคนก้าวร้าวรุนแรง เด็ก ๆ หลายคนเลือกที่จะต่อต้านเหตุผลต่าง ๆ เหล่านี้กลับไปด้วยวิธีการตอกย้ำให้ผู้ใหญ่ยิ่งเข้าใจว่าเกมมันอันตรายจริง ๆ เช่น การเถียงพ่อแม่ด้วยท่าทางหงุดหงิดไม่พอใจ หรือแสดงอาการโกรธที่พ่อแม่มาห้ามเพราะโทษว่าเกมมันไม่ดี สิ่งที่พ่อแม่เข้าใจหลังจากแสดงอาการเหล่านี้ออกไปก็มีแต่จะทำให้เขาติดลบกับเกมมากขึ้น ทั้ง ๆ ที่ความจริงแล้วปัญหามันมาจากการกระทำของเราเอง ต้องการปกป้องสิ่งที่รัก ไม่อยากให้ใครมาโทษเกม แต่ก็ยิ่งทำให้เขาโทษเกมมากขึ้น
เกมไม่ใช่วายร้าย แต่ก็ไม่ได้ดี 100%
ทุกอย่างมีสองแง่ เปรียบกับเหรียญที่มีสองด้านเสมอ เมื่อมีขาวก็มีดำ เมื่อมีดีย่อมมีร้าย และเกมก็หลีกไม่พ้นจากข้อเท็จจริงนี้ เกมทำให้คุณเสพติดการเล่นจริงไหม คำถามนี้ผู้อ่านทุกคนรู้ดีว่ามันจริง เพราะเกมมันสนุก ยิ่งสนุกก็ยิ่งอยากเล่นเพราะยิ่งเล่นยิ่งมีความสุข ใครบ้างไม่ชอบทำสิ่งที่มีความสุขบ้างล่ะ บางครั้งมันก็ทำให้คุณติดจนไม่ทำอะไร จนเสียการงานเพราะมัวแต่หมกมุ่น แต่ถ้าพิจารณาโดยลึกแล้วจริง ๆ ปัญหามันอยู่ที่ตัวบุคคลซึ่งไม่สามารถรับผิดชอบชีวิตอย่างมีระบบมากกว่า เพราะเกมมันก็เป็นแค่แรงจูงใจให้คุณอยากเล่นก็เพียงเท่านั้น หากคุณจัดสรรเวลาได้ ไม่ทำให้เสียสมดุล มันก็จะไม่ใช่ข้อเสียเลย นอกจากนี้เกมแทบทุกเกมมีความรุนแรง บางเกมไม่เหมาะกับเด็กบางช่วงอายุมาก เพราะมันรุนแรงเลือดสาด ตัวขาด สมองกระจาย ซึ่งก็ควรมีผู้ปกครองควรให้คำแนะนำจริง ๆ หรือไม่ก็รอให้วุฒิภาวะสูงกว่านี้ ซึ่งเรตติ้งของเกมก็มีบอกช่วงอายุที่เหมาะสมอยู่แล้ว ดังนั้นไม่แปลกที่ผู้ใหญ่จะเป็นห่วงเมื่อเห็นเราเล่นเกมที่มีเนื้อหารุนแรง เราต้องใจเขาใจเราด้วยจะไปโทษว่าผู้ใหญ่งี่เง่าไม่ได้นะ
ผู้ใหญ่ห้ามไม่ให้เล่นเกมควรแก้ยังไงดี
หากผู้ใหญ่ไม่เข้าใจ ไม่รู้จักเกม หน้าที่ของเราคือการสื่อสารออกไปให้พ่อแม่รับรู้ว่าเกมมันเป็นอย่างไร และสร้างความมั่นใจให้กับเขาว่าเกมมันจะไม่ทำร้ายตัวคุณ ไม่ทำให้พ่อแม่ของคุณต้องเป็นห่วง หากเขาห้ามคุณไม่ให้เล่น แต่หากคุณแสดงเหตุผลด้วยความมั่นใจ ผู้เขียนเชื่อว่าปัญหาที่ผู้ใหญ่ต่อต้านเกมจะค่อย ๆ ทุเลาลง หากเขากลัวว่าเราจะเรียนแย่เพราะเกม เราก็เรียนให้ดี พิสูจน์ให้เห็นว่าเกมมันไม่ได้ส่งผลเสียต่อคุณเลย แรก ๆ ผู้ใหญ่อาจยังไม่เชื่อ ซึ่งเพราะสิ่งที่เขาเชื่อมาอย่างยาวนานและฝังลึกในสังคมไทยไปแล้ว จะใช้เวลาแค่วันสองวันคงจะเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้ แต่หากคุณทำให้เขาเชื่อได้ ความคิดที่ว่าเกมคือวายร้ายมันจะหายไปอย่างแน่นอน เพราะเมื่อเขารู้จักและเข้าใจ ความกลัวมันก็ย่อมสลายตามไป ไม่แน่เขาอาจจะอยากลองมาเล่นเกมกับเราก็ได้ ถ้าเป็นแบบนั้นก็ดีเลย เพราะการเล่นเกมกับครอบครัวก็เป็นภาพที่ดูอบอุ่นไม่ใช่น้อยเลยนะ
